ZSOŚS.440.45.2018

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn zm.) oraz art. 12 pkt 2, art. 22, art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 922 z późn. zm.) w zw. z art. 160 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1000), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana A. P., zam. w W., na przetwarzanie jego danych osobowych przez Dyrektora Aresztu Śledczego w W., Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych

umarza postępowanie

Uzasadnienie

Do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych wpłynęła skarga Pana A. P., zam. w W., zwanego dalej Skarżącym, na przetwarzanie jego danych osobowych przez Dyrektora Aresztu Śledczego w W., zwanego dalej Dyrektorem.

W treści ww. skargi Skarżący podniósł, że w jego ocenie, nie zachodzi żadna z przesłanek uprawniających Dyrektora do przetwarzania jego danych osobowych. Skarżący zaznaczył, że nie jest pracownikiem Aresztu Śledczego, ani byłym osadzonym. Zdaniem Skarżącego przetwarzanie przez Dyrektora jego danych osobowych bez jego zgody narusza jego prawa i wolności, w tym prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz prawo do żądania sprostowania oraz usunięcia danych nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą. Skarżący dodał, że Dyrektor nie zrealizował również wobec niego obowiązku informacyjnego z art. 25 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych.

Mając powyższe na uwadze Skarżący wniósł o nakazanie przez Generalnego Inspektora Dyrektorowi Aresztu Śledczego usunięcia uchybień w procesie przetwarzania jego danych osobowych poprzez wypełnienie obowiązku informacyjnego wynikającego z treści art. 25 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych oraz o usunięcie jego danych osobowych udostępnianych innymi podmiotom, bez jego zgody.

W toku postępowania zainicjowanego ww. skargą Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych uzyskał wyjaśnienia odnośnie okoliczności sprawy, zapoznał się z materiałem dowodowym i dokonał następujących ustaleń.

1. Dyrektor pozyskał […] listopada 2010 r. dane osobowe Skarżącego od Pani M. P. (żony Skarżącego i funkcjonariusza Aresztu Śledczego), w związku ze złożonym przez ww. wnioskiem w sprawie równoważnika z tytułu braku mieszkania funkcjonariuszy Służby Więziennej. Pani M. P. złożyła ww. wniosek w celu skorzystania z uprawnienia przewidzianego w art. 178 ustawy z dnia 10 kwietnia o służbie więziennej (Dz.U. z 2017 r. poz. 631). Do ww. wniosku Pani M. P. załączyła kserokopie dowodu osobistego Skarżącego, zaświadczenie Burmistrza W. z […] października 2010 r., znak: […] (zawierające w swej treści dane osobowe Skarżącego, tj. imię i nazwisko, nr NIP, dane adresowe oraz informację o niefigurowaniu Skarżącego wraz z żoną, w ewidencji podatkowej jako podatnicy podatku rolnego, leśnego i o nieruchomości na terenie gminy W.), a także potwierdzenie zameldowania Skarżącego na pobyt stały z […] września 2010 r. wydane przez UM w W.
2. Dyrektor nie wypełnił w stosunku do Skarżącego obowiązku informacyjnego z art. 25 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych. Dyrektor Aresztu wskazał, że dobrowolne przekazanie danych osobowych przez osobę, której one dotyczą podmiotowi, którego nazwa została poprawnie wymieniona oraz na właściwy adres - wskazuje na to, że osobie tej znana była zarówno nazwa jak i adres Aresztu Śledczego. Dyrektor Aresztu Śledczego wyjaśnił, że przekazanie tych danych przez Skarżącego przy wniosku o przyznanie równoważnika za brak mieszkania wskazuje na świadomość przekazującego celu przekazania.
3. Dyrektor Aresztu Śledczego, w odniesieniu do danych osobowych Skarżącego w zakresie imienia, nazwiska oraz adresu zameldowania, numeru PESEL oraz serii i nr dowodu osobistego, był zwolniony z obowiązku z art. 25 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych w zw. z art. 25 ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie danych osobowych, zgodnie z którym przepisu art. 25 ust. l omawianej ustawy nie stosuje się, jeżeli dane są przetwarzana przez administratora będącego organem państwowym, organem samorządu terytorialnego oraz państwową i komunalną jednostką organizacyjną.
4. Dyrektor Aresztu Śledczego pismem z […] lutego 2017 r. ([…]) zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy P., z zapytaniem czy i od kiedy Skarżący jest płatnikiem podatku od nieruchomości i gruntów posiadanych na terenie miasta i gminy P. We wniosku tym Dyrektor Aresztu Śledczego zawarł następujące dane osobowe Skarżącego: imię i nazwisko, imiona rodziców, adres zamieszkania, nr PESEL.
5. Dyrektor Aresztu Śledczego nie przetwarza aktualnie danych osobowych Skarżącego. Dyrektor Aresztu Śledczego pismem z […] października 2017 r. oświadczył, że dokonał usunięcia wszelkich danych Skarżącego i od ww. dnia Areszt Śledczy nie dokonuje ich przetwarzania.

W tym miejscu należy wskazać, iż z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. 2018 r. poz. 1000), tj. 25 maja 2018 r. Biuro Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych stało się Urzędem Ochrony Danych Osobowych. Postępowania prowadzone przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, wszczęte i niezakończone przed dniem 25 maja 2018 r. prowadzone są przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. 2016 r. poz. 922 ze zm.) zgodnie z zasadami określonymi w Kpa. Wszelkie czynności podejmowane przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych przed dniem 25 maja 2018 r. pozostają skuteczne.

W tym stanie faktycznym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do kwestii przetwarzania przez Dyrektora Aresztu Śledczego danych osobowych Skarżącego, wskazać należy, że w wyniku przeprowadzonego w sprawie postępowania wyjaśniającego stwierdzone zostało, że podmiot ten definitywnie zaprzestał przetwarzania ww. danych.

Tym samym stosownie do postanowień art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn. zm.), zw. dalej Kpa, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części. W doktrynie wskazuje się, że: „bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, o której stanowi art. 105 § 1 kpa, oznacza, że brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. Przesłanka umorzenia postępowania może istnieć jeszcze przed wszczęciem postępowania, co zostanie ujawnione dopiero w toczącym się postępowaniu, a może ona powstać także w czasie trwania postępowania, a więc w sprawie już zawisłej przed organem administracyjnym” (B. Adamiak, J. Borkowski, „ Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz”, 14. wydanie, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2016, s. 491).

Ustalenie przez organ publiczny zaistnienia przesłanki, o której mowa w art. 105 § 1 Kpa, zobowiązuje go, jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie, do umorzenia postępowania, bo nie ma wówczas podstaw do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty, a dalsze prowadzenie w takiej sytuacji postępowania stanowiłoby o jego wadliwości, mającej istotny wpływ na wynik sprawy. Bezprzedmiotowość postępowania może być także wynikiem zmiany stanu faktycznego sprawy.

Postępowanie prowadzone przez Prezesa Urzędu jest ukierunkowane na wydanie decyzji administracyjnej na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych. Według tego przepisu w przypadku naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych Prezes Urzędu z urzędu lub na wniosek osoby zainteresowanej, w drodze decyzji administracyjnej nakazuje przywrócenie stanu zgodnego z prawem, a w szczególności: 1) usunięcie uchybień, 2) uzupełnienie, uaktualnienie, sprostowanie, udostępnienie lub nieudostępnienie danych osobowych, 3) zastosowanie dodatkowych środków zabezpieczających zgromadzone dane osobowe, 4) wstrzymanie przekazywania danych osobowych do państwa trzeciego, 5) zabezpieczenie danych lub przekazanie ich innym podmiotom, 6) usunięcie danych osobowych. Warunkiem wydania przez organ rozstrzygnięcia, o którym mowa w ww. przepisie, jest istnienie stanu naruszenia prawa do ochrony danych osobowych w chwili wydania decyzji administracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 listopada 2001 r. (sygn. akt II SA 2702/00) stwierdził: „(...) skoro w toku prowadzonego (...) postępowania administracyjnego zniesiony został stan naruszenia prawa, którego miało dotyczyć rozstrzygnięcie, to postępowanie stało się bezprzedmiotowe. W świetle przepisu art. 18 ust. 1 ustawy, wszczęte przez GIODO z urzędu lub na wniosek osoby zainteresowanej postępowanie dotyczące naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych może zakończyć się tylko wydaniem decyzji administracyjnej nakazującej administratorowi danych przywrócenie stanu zgodnego z prawem, a w szczególności: usunięcie uchybień, uzupełnienie, uaktualnienie, sprostowanie, udostępnienie lub nieudostępnianie danych osobowych, zastosowanie dodatkowych środków zabezpieczających zgromadzone dane, wstrzymanie przekazywanie danych osobowych do państwa trzeciego, zabezpieczenie danych lub przekazanie ich innym podmiotom, usunięcie danych osobowych. W stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy żadna taka decyzja wydana być nie mogła, gdyż stan naruszenia został wcześniej przywrócony do stanu zgodnego z prawem (...)”.

W sytuacji, gdy Dyrektor Aresztu Śledczego nie przetwarza aktualnie danych osobowych Skarżącego, badanie legalności, w kontekście ustalenia ewentualnego zaistnienia przesłanek dla sformułowania nakazu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy, byłoby oczywiście bezprzedmiotowe.

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak na wstępie.

 Na podstawie art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn. zm.) od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Jeżeli strona nie chce skorzystać z prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ma prawo do wniesienia skargi na decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia jej stronie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych. Wpis od skargi wynosi 200 złotych. Strona ma prawo ubiegania się o prawo pomocy, w tym o zwolnienie od kosztów sądowych.